14 VIII 2008, Lille, 4 Cantons. KMPS-owska ekipa do Lille wybrała się głównie po to, by przejechać się tymi oto zabawkami. W latach 80. czołowa francuska firma zbrojeniowa MATRA miała kłopoty finansowe, więc rząd sypnął pieniędzmi na budowę tego oto metra automatycznego, które zaprojektował pewien profesor z uniwersytetu w Lille, a które od strony technicznej w całości wykonała MATRA. VAL (oryginalnie skrót od miast Villeneuve d’Ascq – Lille, później Vehicule Automatique Léger), bo tak nazwano ten standard systemów komunikacyjnych, nie jest zbytnio popularny – pociągi VAL kursują tylko w Lille, Tuluzie, Renes, Turynie, Taipei oraz na kolejkach lotniskowych na lotniskach Paris Orly, Paris Roissy/CDG i Chicago O’Hare. Zaletą tego standardu są niskie koszty eksploatacji (brak maszynistów oraz wiążące się z tym ultrakrótkie postoje na krańcach) i uruchamiania pociągów (w Lille w szczycie kursy co 60 sekund!). Wady to masakrycznie malutka skrajnia i pojemność wagoników (taki pociąg przyjmuje na oko tyle pasażerów ile jeden wagon stopiątki), skazanie na jednego monopolistycznego dostawcę taboru i technologii jezdnej oraz bardzo wysokie koszty budowy i utrzymania tras (wiele szyn, elementów przekaźnikowych, itp.). Ogólnie rzecz biorąc – fajna to zabawka, ale tylko dla miast mających za dużo forsy. Co oczywiście nie przeszkodziło „miszczom” z Wyborczej wychwalania przed kilkoma miesiącami VAL wniebogłosy jako najlepsze rozwiązanie transportowe dla Wrocławia… Moje zdanie – system faktycznie jest „wow” i robi wrażenie, ale w komunikacji miejskiej nie liczy się wygląd tylko przetransportowanie dużych ilości pasażerów w możliwie szybkim czasie, wysokim komforcie i za w miarę niską cenę. A tu VAL już się nie za bardzo sprawdza.

Monday, 05 January 2009

292

No Votes 

214.76 KB (800 x 533 px)

straphan

Transpole, France, Francja, Lille, 4, Cantons, VAL, Siemens, VAL208, 111